Ik heb in de loop van de tijd aardig wat websites geschreven. Mooi werk: je duikt vol in een bedrijf of organisatie, kijkt zonder gêne in de keuken, vraagt de baas het hemd van het lijf en klimt vervolgens in de pen om de essentie van de zaak zo strak en aanlokkelijk mogelijk voor het voetlicht te brengen.

Een paar voorbeelden. Veel sneller naar de top als de youngboys van e-commerce bureau Yellowgrape uit Amsterdam is onmogelijk. Ik kan de successen bijna niet bijpennen. De dames van Meet Me Events uit Middelburg transformeren evenementen van dik-in-orde naar hoe-vet-is-dit-nu-weer?! Goedemorgen is een kersvers te verrijzen tehuis voor dementerende ouderen met een heel toffe en hartverwarmende filosofie. Louter mooie klussen!

De laatste jaren schrijf ik veel voor FutureLab, de innovatiehub van T-Mobile. FutureLab is een uniek fenomeen; een ontmoetingsplek tussen een grote corporate (T-Mobile) en innovatieve start-ups. Waar corporates normaliter geïnteresseerd zijn in het opslokken van bruikbare start-ups, draait het in FuturLab om gelijkwaardige samenwerking. Toffe ideeën tot leven en bloei brengen – dat is de loffelijke missie. En aan toffe ideeën geen gebrek. Neem deze. Of deze. Of natuurlijk deze.

Sinds 1530 vindt in Florence een van de meest gewelddadige sportwedstrijden ter wereld plaats: de Calcio Storico Fiorentino. In een arena van mul zand strijden vier teams van 27 spelers voor de eer van de wijk. De regels kunnen niet simpeler: de bal moet naar de overkant en alles is toegestaan om de tegenstander te stoppen. Welkom in de snoeiharde wereld van vechtvoetbal.

Samen met topfotograaf Marcel Kentin reisde ik af naar Florence. De uiteindelijke reportage is o.a. verschenen in Italië Magazine, FHM en VormVijf.

Benieuwd naar deze moderne gladiatoren? Check de fraaie platen in de portfolio Marcel Kentin.

Ik heb een aantal jaren met veel plezier de publiciteit gedaan voor Ground, een festival voor experimentele kunst en muziek in Den Haag. Ik schreef de teksten en coördineerde de PR. Beperkte budgetten, het echte guerillawerk; met ronkende persberichten, ludieke stunts en het betere slijmwerk fiksten we voor duizenden euro’s aan free publicity. Hier de site van Ground 2. En hier die van Ground 3. Beiden vormgegeven door de onnavolgbare Rocket Clowns.

In den beginne toen theaters en festival nog geld hadden, verdiende ik de helft van mijn brood met het lokken van publiek. Een mooi kunstje: het zoeken naar de essentie van een artiest of kunstenaar en dat vervolgens zo aanlokkelijk mogelijk in woorden vangen.

Dit soort werk komt tegenwoordig maar weinig voorbij. Eerst werden de veiligheidseisen opgeschroefd, wat organisatoren handenvol budget kost. Niet snel daarna ging de geldkranen (richting) dicht. Ik zou ook bezuinigen op de tekstschrijver, maar jammer is het wel.